Circadian Variation in Platelet Imipramine Binding During the Day in Healthy Subjects

Abstract

Platelet tritiated imipramine binding values in healthy controls vary considerably from study to study. A possible contributor to such variation might be a circadian rhythm affecting binding, although previous studies of this have been contradictory. Platelet imipramine binding was examined in 12 healthy, medication-free subjects studied at 8 a. m., 11 a. m., 4 p. m., and 10 p. m. during one day. Imipramine binding was determined on platelet membranes, using 0.8 - 8 nM ³H-imipramine, and nonspecific binding was defined by 50 µM desipramine. All samples from a given individual were assayed simultaneously. The intra-assay coefficient of variation was 6.3 percent. There was no evidence of significant differences in binding capacity or affinity (B_max or K_d) at different times of day. Circadian variation was explored using COSINOR analysis (DeMet et al., 1989). There was no evidence of circadian variation in binding using this model, even when only the variable portion of binding was considered for each individual. Intraindividual variation in binding was substantial, with a mean coefficient of variation of 29 percent for B_max and 38 percent for K_d. The possible basis of this variation is unclear, but may reflect the presence of "occult" binding sites in the membrane, or the effect of endogenous modulators of binding. The interrelationship of B_max and K_d may also be a factor. It was considered that low-affinity binding did not account for a significant part of the variation in K_d in this assay. The utility of imipramine binding as a biological marker of depression may be limited by such levels of intraindividual variation in binding parameters.

Zusammenfassung

De bindingswaarden van ³H-imipramine aan bloedplaatjes in gezonde kontrolle groepen varieren aanzienlijk in verschillende onderzoeken. Een mogelijke bijdrage tot zo'n variatie kan een circadisch ritme zijn dat de binding beinvloedt. Vorige studies echter zijn hierover niet eensluidend. De bindings-kapaciteit van Imipramine aan plaatjes werd onderzocht in 12 gezonde proefpersonen, die geen geneesmiddelen innamen, op de volgende tijden op één dag om: 0800, 1100, 1600 en 2200 uur. De bindings-kapaciteit van imipramine aan plaatjesmembranen werd gemeten met behulp van0.8 - 8 nM ³H-imipramine en non-specifieke binding werd bepaald door 50 µM desipramine. Alle bloedprodukten van ieder proefpersoon werden tegelijkertijd bepaald. De intraassay variatie co-ëfficient was 6.3 per cent. Geen belangrijke dag-verschillen in bindings-kapaciteit of affiniteit (B_max of K_d) werden gekonstateerd. De circadische variatie werd onderzocht met de toepassing van COSINOR analyse (De Met et al., 1989). De aanwezigheid van een circadisch ritme werd hiermee niet aangetoond, zelfs niet wanneer per individu alleen het variabele deel van de binding werd onderzocht. De intra-individuele bindingsvariatie was aanzienlijk met een gemiddelde variatie van 29 per cent voor B_max en 38 per cent voor K_d. De reden van deze variatie in onduidelijk maar zou verklaard kunnen worden door de aanwezigheid van "occulte" binding plaatsen aan de membraan, of door het effect van een endogene substantie die de binding verandert. De onderlinge relatie tussen B_max en K_d kan ook een faktor zijn. Geopperd werd dat de lage bindingsafflniteit niet de reden kan zijn van de aanzienlijke variatie in K_d. Het nut van imipramine bindings-kapaciteit als biologische marker van depressie kan beperkt zijn bij een dergelijke variatie van bindingsparameters in één individu.